Ode aan de orderpicker

Mijn horoscoop, nu ja, metroscoop, voorspelt dat mijn energie vandaag voor alles zal zorgen, als ik maar in mezelf geloof. En vandaag komt die energie langs een infuus, dus ik heb even tijd om stil te staan bij mezelf. Want wat rent het leven je toch snel voorbij, terwijl je aan het rennen bent om alles rond te krijgen.

Rennen, daar weten de werknemers van Amazon ook alles van. Een Britse journalist ging laatst undercover als orderpicker voor dit bedrijf en kwam ‘totaal gebroken’ thuis na zijn nachtshift. Elke 33 seconden een pakje ophalen en 17 km afleggen, loodzware arbeidsomstandigheden inderdaad. Maar om hier nu verbaasd over te zijn? De journalist is 23. Mijn schoonvader heeft hetzelfde werk, bij een ander bedrijf weliswaar, maanden gedaan als uitzendkracht. Mijn schoonvader is bijna 60.

Misschien zijn we ons niet goed bewust van wat de job van een ander inhoudt, dat we nu zo verbaasd doen over zulke arbeidsomstandigheden. Aan orderpickers kan je de stand van de economie aflezen, is er veel vraag, zelfs al hebben ze geen heftruckbrevet, dan gaat het goed met de economie. Gaat het slecht met de economie, dan zijn zij de eersten die mogen gaan. Politici laten graag uitschijnen dat sommige werklozen te lui zijn om te werken en dat je altijd werk vindt, als je maar wilt. Net die groep, zonder diploma, zonder specialisatie, die het moet hebben van hard lichamelijk werk, is de groep die zij viseren met zulke uitspraken. Mensen die staan te springen en te smeken om orderpicker te worden, in arbeidsomstandigheden die we afdoen als schandalig en onaanvaardbaar in onze Westerse wereld.

Daarom een ode aan de orderpickers en alle anderen die staan te springen om jobs waar heren politici hun neus voor ophalen.